θεοπαίδευτος

θεοπαίδευτος, -ον (Α)

αυτός που διδάχθηκε από τον θεό, αυτός που καθοδηγήθηκε από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -παίδευτος (< παιδεύω), πρβλ. α-παίδευτος, αυτο-παίδευτος].